Szkliwo

Szkliwo to tkanka pokrywająca zębinę, stanowiąca zewnętrzną warstwę zęba. Jest najtwardszą tkanką ludzkiego organizmu, a właściwość tą zawdzięcza dwuhydroksyapatytom. Szkliwo, w głównej mierze odpowiedzialne jest za ochronę zęba przed ścieraniem, bakteriami, czynnikami chemicznymi oraz termicznymi. Szkliwo nie ma zdolności do regeneracji. Uszkodzone w wyniku erozji szkliwo jest bardziej podatne na próchnicę i może warunkować nadwrażliwość zębów.  

Erozja szkliwa

Erozja szkliwa to proces chemiczny polegający na stopniowej utracie powierzchniowej warstwy tkanek twardych zęba. Odpowiedzialne za to zjawisko jest negatywne działanie kwasów zawartych w diecie, dostarczanych do jamy ustnej chociażby w postaci soków owocowych, napojów gazowanych czy świeżych cytrusów. Dieta zawierająca duże ilości takich produktów, to znaczy bogatych w kwasy o pH poniżej 4,5  stopniowo prowadzi do rozpuszczenia hydroksyapatytów, z których zbudowane jest szkliwo zębów. W rezultacie, zniszczeniu ulega warstwa ochronna zęba i może dojść nawet do uszkodzenia zębiny. Na erozję szkliwa mogą mieć również wpływ choroby pacjenta takie jak cukrzyca, zaburzenia odżywiania którym towarzyszą częste wymioty (bulimia), refluks żołądkowo-przełykowy czy bruksizm. Objawem erozji szkliwa jest nadwrażliwość zębów podczas spożywania pokarmów ciepłych, zimnych, słodkich bądź kwaśnych. Zęby mogą się wówczas kruszyć i pękać oraz przyjmować żółte zabarwienie. Zęby, których szkliwo uległo erozji, wykazują ponadto zwiększoną podatność na próchnicę. 

Aby zapobiec erozji szkliwa, należy unikać podjadania pomiędzy posiłkami, spożywania kwaśnych potraw czy słodzonych napojów. Dodatkowo, po każdym posiłku należy żuć bezcukrową gumę bądź umyć zęby. Wyjątek stanowią kwaśne produkty takie jak cytrusy, po spożyciu których z myciem zębów należy odczekać około 30 min. Ponadto, należy regularnie myć zęby stosując przy tym prawidłowej techniki szczotkowania.