Sedacja wziewna
Sedacja wziewna to metoda uspokojenia pacjenta bez utraty jego świadomości polegająca na zmniejszeniu aktywności ośrodkowego układu nerwowego. Osiągana jest za pomocą podaży mieszaniny podtlenku azotu i tlenu, czyli popularnego gazu rozweselającego, drogą wziewną. Gaz podawany jest przy użyciu specjalnej zapachowej maseczki, która zakładana jest na nos pacjenta na cały czas trwania zabiegu. Sedacja wziewna zaczyna działać po ok. 4 minutach oddychania nosem, a podtlenek azotu oddziałuje na organizm maksymalnie 30 min. Po wykonaniu zabiegu stomatologicznego, przez 3-5 min pacjent oddycha już samym tlenem, dzięki czemu działanie gazu całkowicie ustaje, a pacjent wychodzi z gabinetu stomatologicznego w takim samym stanie, w jakim do niego przyszedł.
Sedacja wziewna – zalety i wskazania
Sedacja wziewna rozluźnia i znacznie obniża poczucie strachu pacjenta. Ponadto odpręża go i częściowo znosi odczuwanie bólu, ale nie jest w stanie zastąpić tradycyjnego znieczulenia.
Sedacja wziewna jest procedurą całkowicie bezpieczną, niepozostawiającą efektów niepożądanych i niewymagającą specjalnych przygotowań ze strony pacjenta. Jedynie, przez 2,5-3 godz. przed planowanym zabiegiem stomatologicznym nie powinien on jeść ani pić, w przeciwnym razie sedacja może bowiem wywołać wymioty. Sedacja wziewna może być przeprowadzona jedynie u osób z drożnym nosem, a w przypadku najmniejszych pacjentów wymaga od nich minimalnej współpracy ze stomatologiem – tzn. samodzielnego siedzenia na fotelu i oddychania przez maskę.
Sedacja wziewna jest szczególnie pomocna u dzieci bojących się dentysty oraz u dorosłych pacjentów z dentofobią. Sprawdza się również u osób z astmą czy padaczką, u których stres związany z zabiegami stomatologicznymi może nasilić objawy choroby.
Sedacja wziewna – przeciwwskazania:
- niedrożność górnych dróg oddechowych (przeziębienie, przerost migdałków gardłowych);
- choroby płuc (rozedma płuc, rozstrzenie oskrzeli);
- stwardnienie rozsiane, porfiria, miastenia gravis;
- choroby psychiczne;
- I trymestr ciąży;
- alkoholizm i narkomania;
- brak współpracy ze strony pacjenta.