Przodozgryz

Przodozgryz to wada zgryzu polegająca na wysunięciu do przodu dolnego łuku zębowego. W wyglądzie twarzy manifestuje się mocno wysuniętą brodą bądź dolną wargą, wydłużonym dolnym odcinkiem twarzy i wklęsłym profilem. Przodozgryz wizualnie dodaje lat i sprawia, że wyraz twarzy staje się surowy. Na szczęście jest najrzadziej spotykaną w Polsce wadą zgryzu, stanowi około 8-10% spośród wszystkich wad. Wyróżnia się następujące rodzaje przodozgryzu:

• przodozgryz całkowity – gdy wysunięciu względem górnego uległ cały łuk dolny;
• przodozgryz częściowy – gdy wysunięciu uległa jedynie przednia część łuku;
• przodozgryz rzekomy – gdy doszło do zahamowania doprzedniego wzrostu szczęki, przez co prawidłowy łuk dolny sprawia wrażenie wysuniętego.

Leczenie przodozgryzu najlepiej jest rozpocząć u dzieci z uzębieniem mieszanym, to jest między 5 a 10 rokiem życia. Jest to bowiem okres intensywnego wzrostu, w którym najłatwiej jest wpłynąć na zmianę relacji szkieletowych. Brak podjęcia odpowiedniego leczenia ortodontycznego w tak młodym wieku, często kończy się znacznym nasileniem wady i koniecznością przeprowadzenia operacji z zakresu chirurgii szczękowej w przyszłości. 

Przyczyny przodozgryzu

Przodozgryz może być uwarunkowany genetycznie i występować u dzieci cierpiących na zespół Downa, zespół Crouzona, zespół Aperta bądź posiadających rozszczep podniebienia. Najczęściej jednak odpowiadają za niego uwarunkowania środowiskowego. Wśród nich wymienić można  chociażby ssanie kciuka czy górnej wargi bądź zbyt wysokie ułożenie głowy podczas snu. Pozycja taka bowiem sprawia, że żuchwa znacząco przesuwa się do przodu. Ponadto, przodozgryz bardzo często pojawia się u dzieci posiadających przerośnięte migdałki podniebne. Utrudniają one bowiem oddychanie, zatem dziecko, by udrożnić swoje drogi oddechowe wysuwa żuchwę do przodu. Znaczący wpływ na powstanie przodozgryzu posiada również obniżona pozycja języka, która najczęściej wynika z nieprawidłowego oddychania przez usta. Język opierający się na dnie jamy ustnej utrwala ponadto niemowlęcy typ połykania, co stanowi kolejną z przyczyn środowiskowych przodozgryzu. 

Konsekwencje przodozgryzu:

• znaczące zmniejszenie estetyki twarzy;
• zaburzenia w oddychaniu;
• wady wymowy (seplenienie).

Leczenie przodozgryzu

Metody leczenia różnią się w zależności od wieku Pacjenta. Natomiast w każdym przypadku terapia musi zostać poprzedzona szczegółową diagnostyką, uwzględniającą wywiad lekarski, wykonanie modeli wycisków i analizę zdjęć rentgenowskich. Leczenie ortodontyczne w większości przypadków polega na poszerzeniu i wysunięciu szczęki do przodu. W przypadku uzębienia mieszanego w tym celu wykorzystuje się na ogół ruchomy aparat ortodontyczny np. popularną płytkę Schwarza. Warto w tym momencie dodać, że tego rodzaju leczenie będzie przynosić wymierne rezultaty tylko pod warunkiem systematycznego użytkowania aparatu. Mały Pacjent musi go bowiem nosić przez około 16 godzin dziennie. Jeżeli leczenie przodozgryzu podejmowane jest dopiero w okresie już w pełni ukształtowanego uzębienia stałego, konieczne może być założenie stałego aparatu ortodontycznego. W skrajnych przypadkach natomiast konieczna będzie operacja z zakresu chirurgii szczękowej.