Martwy ząb

Zębem martwym określamy ząb, którego miazga znajduje się w stanie martwicy, rozpadu zgorzelinowego lub została usunięta w trakcie leczenia kanałowego. W zębach martwych dochodzi do nieodwracalnych zmian zapalnych. Do przyczyn obumarcia miazgi możemy zaliczyć głębokie ubytki próchnicowe lub urazy.  Ząb martwy często zmienia kolor na szary matowy. Pojęcie zęba martwego dotyczy zarówno zębów mlecznych jak i stałych.

Objawy martwego zęba:

– wrażliwość na bodźce termiczne;

– ropnie dziąsłowe;

–  szary, matowy kolor zęba;

– brak reakcji na bodźce zewnętrzne; 

– obrzęk i gorączka;

– ból; 

– pulsowanie.

Przyczyny martwych zębów:

– głęboka próchnica;

– leczenie kanałowe; 

– uraz mechaniczny.

Leczenie martwych zębów:

W przypadku martwych zębów stosuje się leczenie kanałowe, które wykonuje się za pomocą narzędzi o grubości od 0,06 mm do 0,4 mm. Narzędzia mają właściwości piłujące. Leczenie endodontyczne kontroluje się za pomocą mikroskopów stomatologicznych, które umożliwiają otrzymanie doskonałego obrazu wnętrza komory zęba i kanałów. Dodatkowo w nowoczesnych gabinetach stomatologicznych możemy zobaczyć endometry czyli urządzenia, które w precyzyjny sposób określają długość kanałów. Przed zabiegiem jak i w jego trakcie konieczna jest miejscowa kontrola RTG. Po opracowaniu kanały są wypełniane specjalnym materiałem, a korona zęba zostaje odbudowana. Zabieg wykonywany jest przy użyciu koferdamu.

Przebieg leczenia: 

• kontrola RTG przed opracowaniem ubytku;
• znieczulenie miejscowe;
• usunięcie zmian próchnicowych;
• otwarcie komory zęba;
• usunięcie martwej miazgi za pomocą pilników ręcznych i mechanicznych;
• poszerzenie kanałów;
• określenie długości kanałów zębowych;
• kontrola RTG z narzędziami ręcznymi;
• odkażanie kanałów;
• osuszenie kanałów;
• wypełnienie kanałów;
• odbudowa korony.