Lapisowanie zębów

Zabieg lapisowania polega na impregnacji azotanem srebra uzębienia mlecznego dotkniętego próchnicą. Azotan srebra ma wiele cennych właściwości dla struktury zęba. Przede wszystkim zabija bakterie oraz wzmacnia tkanki. Lapisowanie wykonywało się, gdy niemożliwe było wypełnienie ubytku plombą. Dzisiaj, dzięki rozwojowi technologii, zabiegu lapisowania się już nie stosuje. Istnieją bowiem dużo skuteczniejsze metody leczenia, np. założenie plomby. Dodatkowo,  aby zabieg lapisowania całkowicie się powiódł, ważne było, aby dziecko po leczeniu odpowiednio dbało o higienę jamy ustnej. Lapisowanie nie eliminuje całkowicie problemu dotkniętych próchnicą tkanek, jedynie powoduje wolniejsze rozprzestrzenianie się jej. Dlatego ważne było odpowiednie szczotkowanie zębów, nitkowanie oraz zwracania szczególnej uwagi na spożywany pokarm, co w przypadku dzieci jest bardzo trudne do wyegzekwowania.

Zabieg lapisowania zaczynał się oczyszczeniem zęba. Następnie, w miejscu zmiany próchnicowej, wcierany był roztwór impregnujący. Zabieg nie wymagał stosowania znieczulenia natomiast warto było, aby jeszcze godzinę po jego przeprowadzeniu, dziecko nie jadło ani nie piło. Lapisowanie odbywało się podczas trzech wizyt i należało je powtarzać z uwagi na fakt, że jego efekty nie były długotrwałe. Należy zaznaczyć, że preparat impregnujący barwił miejsce dotknięte próchnicą na ciemny, prawie czarny kolor. Zmiana barwy nie dotyczyła całej powierzchni zębów, a jedynie chorych tkanek.